Koniec jeden z najdłuższych potyczek w historii zarządzania Premier League. Newcastle United FC w końcu ma nowego właściciela. Został nim Publiczny Fundusz Inwestycyjny Arabii Saudyjskiej (PIF).
Zarządca rozgrywek poinformował, że udało się rozstrzygnąć wszelkie spory prawne, które początkowo opóźniły proces przejęcia. Zarazem Premier League otrzymała „prawnie wiążące zapewnienia”, że rząd Arabii Saudyjskiej nie będzie faktycznie właścicielem klubu.
Oświadczenie Premier League brzmiało: „Premier League, Newcastle United Football Club i St James Holdings Limited rozstrzygnęły dziś spór o przejęcie klubu przez konsorcjum PIF, PCP Capital Partners i RB Sports & Media. (…) Po zakończeniu testu właścicieli i władz Premier League klub został sprzedany konsorcjum ze skutkiem natychmiastowym.”
„(…) Wszystkie strony zgodziły się, że ugoda jest konieczna, aby zakończyć długą niepewność kibiców co do własności klubu. Premier League otrzymała teraz prawnie wiążące zapewnienia, że Królestwo Arabii Saudyjskiej nie będzie kontrolować Newcastle United Football Club.”
„Sroki” wydały również oświadczenie, w którym potwierdziły, że Yasir Al-Rumayyan, gubernator PIF, będzie pełnił funkcję niewykonawczego prezesa klubu, a Amanda Staveley, prezes PCP Capital Partners, zajmie miejsce w zarządzie. W oświadczeniu dodano, że „grupa inwestycyjna składa się z długoterminowych, cierpliwych inwestorów, którzy mają pełne zaufanie do przyszłego sukcesu klubu.”
Zgoda na przejęcie za 300 mln funtów oznacza koniec kadencji Mike’a Ashleya jako właściciela. Szef Sports Direct kupił klub w 2007 roku, ale był notorycznie krytykowany przez kibiców za brak inwestycji w zespół. Nowi właściciele chcą to zmienić i regularnie „rywalizować o najważniejsze trofea”.
Konsorcjum, w skład którego wchodzą również Reuben Brothers i PCP Capital Partners, odstąpiło od transakcji w lipcu ubiegłego roku. Nastąpiło to po ustaleniu przez Premier League, że przedstawiciele władz Arabii Saudyjskiej będą sprawować kontrolę nad klubem. Ustalenie to stało się przedmiotem arbitrażu między ligą a klubem, a rozprawa miała się rozpocząć 3 stycznia przyszłego roku.
St James Holdings Ltd, która do tej pory była właścicielem 100 procent udziałów w Newcastle United, również złożyła w maju odrębne roszczenie dotyczące prawa konkurencji, twierdząc, że Premier League nadużyła dominującej pozycji, nie wypełniając swojej roli.
W tle konflikt o prawa medialne
Nie można zapominać, że w tle całego zamieszania cały czas był spór handlowy między bliskowschodnim partnerem telewizyjnym Premier League – BeIN Sports a Arabią Saudyjską. Niemal rok temu liga zawarła nową umowę z BeIN Media Group, która tyczy się regionu MENA, w tym Arabii Saudyjskiej. Kontrakt warto około 500 mln dolarów nie mógł być jednak w pełny realizowany, gdyż nadawca miał zakaz transmisji we wspomnianym państwie.
Jednak chwilę przed zakończeniem przejęcia Newcastle United pojawiła się informacja, iż Arabia Saudyjska zniosła zakaz dla katarskiego nadawcy. Przypomnijmy, że w tym aspekcie konflikt toczył się od 2017 roku. Wówczas Arabia Saudyjska ogłosiła, że nadawanie kanałów beIN jest nielegalne w ramach blokady Kataru w tym kraju, co stało się destrukcyjnym i zaciekłym sporem. BeIN Sports został wykluczony z największego rynku w regionie, liczącego blisko 40 milionów ludzi.
Co więcej, Saudyjczycy nie tylko zdelegalizowali kanał, ale także zachęcali rozpowszechnianego przez satelitę BeoutQ do piractwa kanałów beIN w kraju, skutecznie sankcjonując kradzież praw na skalę przemysłową, które nie zostały nabyte. Nie można się dziwić, że BeIN protestowało w momencie chęci przejęcia Newcastle United przez PIF.
BeIN poinformowało też, że Saudyjczycy nie tylko cofnęli zakaz, ale też zablokowali wszelkie nielegalne źródła, w tym wspomniany BeoutQ. Dodatkowo poprosili o rozstrzygnięcie arbitrażu inwestycyjnego o wartości 1 miliarda dolarów.
Polityczne odmrażanie relacji między Arabią Saudyjską i Katarem ma zatem wiele korzyści dla angielskiej piłki…
Jestem absolutnie zwariowany na punkcie sportu, przede wszystkim piłki nożnej. Niby często mówię, że czas zmienić branżę, ale to czcze gadanie, gdyż jestem pracoholikiem, a taka praca sprawia mi mnóstwo radości.